چرا صدای فردی مرکوری فوق‌العاده بود؟
بیست و پنج سال از مرگ فردی مرکوری، ستاره گروه افسانه‌ای کویین می‌گذرد، اما هنوز او را به عنوان یکی از بهترین خوانندگان تاریخ موسیقی راک می‌شناسیم. سوال اینجا است: دقیقا چه چیزی او را تا این اندازه بزرگ می‌کرد؟ یک تیم تحقیقاتی در اروپا به دنبال یافتن پاسخی برای این سوال، به یافته‌های علمی درباره‌ی صدای او رسیدند.
یکی از اعضای تیم، پروفسور کریستین هربست است که به تازگی مطالعات گروه درباره مرکوری را منتشر کرده. هربست که علاوه بر فعالیت در زمینه‌ی بیوفیزیک، معلم آواز نیز هست، می‌گوید که شیفته و فریفته تکنیک خوانندگی مرکوری بوده است. نظر به مطالعات وی، پاسخ در ویبراتوهای مرکوری نهفته است که تفاوت‌های ظریفی با ویبراتوهای خواننده‌های دارای پرورش صدای کلاسیک دارد.
هربست می‌گوید: «همه ما به‌سادگی می‌توانیم با صدای بدون پرده بخوانیم، اما خوانندگان اپرا سعی می‌کنند تا در فرکانس‌های اصولی تحریر بخوانند. با این کار آن‌ها موفق به خلق نوا‌ها و پرده‌ها می‌شوند و بسته به سلیقه خود به آن کمی ویبراسیون هم می‌دهند. ویبراتوی یک خواننده اپرا نوعاً فرکانسی بین ۵. ۵ الی ۶ هرتز دارد. تحریرهای مرکوری اما فرکانس بالاتری داشته و نامتعارف‌تر است و این دو، باعث خلق یک صدای خاص می‌شود که همچون اثرانگشت، منحصر به خود مرکوری است».
شاید این اثر انگشت صوتی، بیش از همه در آهنگ مشهور «We Are The Champions» مشهود و قابل‌تشخیص باشد.
