خلاقیت شریرانه: هک کردن گیم‌بوی قدیمی برای اجرای بازی‌های جدید!
آن جعبه‌ی سیاه رنگ عجیب و رمزآلودی که سال‌ها قبل در دستان هر کودک دهه هفتادی طبقه‌ی متوسط جا خشک کرده بود و به عنوان آتاری دستی سرگیجه آوری که ادعا می‌کرد هزار جور گیم متنوع در خود جا داده است، مدت‌ها پیش از انقلاب الکترونیکی دهه‌ی اخیر که دامن همه‌ی وسایل جمعی را گرفت و منتج به ظهور اسمارت فون‌ها شد، چیزی نبود جز یک گیم بوی ساده با صفحه‌ای سیاه و سفید که راز عالم را با رقص پیکسل‌های سیاهش هویدا می‌کرد. ساخته‌ی شرکت نینتندو. این وسیله‌ی اسرارآمیز، پدرخوانده سرگرمی‌های پرتابل، که انگار روح و نیاز زمانه را سال‌ها دیر‌تر از آنچه که باید در قالب مکعب‌های یکسان و بدون شکل پی ریزی کرده بود، چنان اقناع ناپذیر و در عین حال وسوسه کننده، وعده‌ی دنیای ساده و سرگرم کننده‌ای را برای کودکانِِ پدران و مادران نسل واترگیت در دو دهه بعد می‌داد، به این امید که سکون و خفقان رعب آور هک شده بر روح و جان بشر پس از سوز و گداز جنگ سرد در دل دنیایی غیرواقعی و مجاز به پایان برسد.
هیچ کس نمی‌داند که اولین تجربه‌ی معنوی مجازی ما دهه هفتادی‌ها، پیش از ورود موبایل، سلفون‌ها، وسایل هوشمند و شبکه‌های اجتماعی، همین گیم بوی‌های ساده و عزیز بودند. با آن نوای تکرار شونده و سردرد آور ۳۲ بیتی که از ترتیب ناهمگون بوق‌های دیجیتالی از قلب این موجود عجیب بیرون می‌خزید و همچون ناقوس آرامش بخش و فروتنانه‌ای خبر از دورانی طلایی برای نسل رویایی پس از جنگ می‌داد. اولین معماری‌های سرگرم کننده پس از دوران خروج صنعت از زیر سایه دولت‌ها که از دل سرخوردگی شرکت‌های تکنولوژی از جنگ الکترونیکی و جاسوسی بلوک شرق و غرب بیرون جهیده بودند. اسبابی مهیج که می‌توانست چند دهه زود‌تر از سال‌های ابتدایی دهه ۹۰ میلادی تولید و وارد بازار شود. اما جنگ جهانی دوم نه مقابل بشریت که یکسره علیه سرگرمی قیام کرده بود. آن ابزارهای کنترل کننده‌ی دستی شوم در اختیار افسران جنگی نازی، سازمان‌های دولتی خاور دور و نزدیک؛ دهه‌ها بعد در پوسته‌ی اگزوتیک و مرموز هندسی کشیده‌ای کودکان را سرگرم می‌کرد.
این ابزار عجیب _ اولین کنسول دستی موفق که فروش‌اش به ۷۵ میلیون نسخه در سرتاسر جهان رسید _ برای ما مصرف کنندگان ابتدایی‌اش، دارای چنین کیفیت تاریخی وجد انگیزی است. نمادی از یک استحاله‌ی ایدئولوژیک به نفع رشد و اعتلای بشر خارج از کنترل و سیطره نیروهای دولتی، این منقبض کنندگان شوم قسم خورده تاریخ.
اخیرا در کوالیا متوجه شدیم که یکی از کاربران خلاق یوتیوب به نام ورمی با انتشار ویدئویی، از نسخه‌ای به روز شده از این کنسول قدیمی نینتندو رونمایی کرده است. این کاربر با اضافه کردن یک جفت دکمه‌ی X و Y جدید، جک هدفون، پورت اتصال به کیبورد و اتصال به باتری لیتیومی و یک پورت برای اتصال به نمایشگرهای بزرگ‌تر از طریق درگاه HDMI به شکلی دستی تغییرات زیادی در ساختار سنتی این وسیله اعمال کرده است. با وصف ستایش آمیز اشاره شده، چطور می‌توانیم این تجاوز آشکار به سنت مقدس سرگرمی و انحراف تاریخی را تحمل کنیم. ورمی این دستکاری شریرانه را با اضافه کردن یک پورت کارتریج، که از کارت حافظه جانبی انباشته از نرم افزارهای امولاتور بهره گرفته تکمیل کرده است. با این تغییر ساختاری حرمت شکنانه، این گیم بوی مدرن شده قادر است کارایی همچون نسل جدید کنسول‌های سوپر نینتندو و سگاجنسیس را با گرافیک نمایشی قابل قبول و اجرای بازی‌های پیچیده ارائه کند. آیا این عمل شنیع وسوسه‌ای از یک نبوغ شیطانی نیست؟!
